'If that's justice, I
say send me away!' Zanuck behield zowaar Victor Hugo's titel voor zijn massaproductie. Deze adaptatie zwiert dan ook met een verrassend lichte, Franse
touch. Enkel in de galeischepen-passage laat Zanuck zijn big production
values ronken. Een Ben-Hur kickje avant la lettre. Het mag, want het
gaat daar wel om een belangrijke scene. De mysterieuze hoofdpersoon
verraadt zich later juist dankzij zijn 'galeispieren'. Zo wordt het
stevigste moment heel stilletjes ingekopt. Twee goede acteurs doen de
rest. Charles Laughton personifieert strakgeschoren verfijning en
afgemeten slechtheid. Vraag me af of ie ook wel eens een nazi
speelde. Hij heeft hier in elk geval al lange leren laarzen aan. Als
geobsedeerde politie-inspecteur volgt hij een kruimeldiefje door de decennia, terwijl laatstgenoemde zijn leven betert. Laughton blijft echter bij de
schuld van een 'yellow passport convict'. Zijn obsessie wordt helaas
nauwelijks nader verklaard. Toch zijn de twee acteerkanonnen elkaar en
onze moeite waard. Frederic "
Jekyll" March weet wel raad met
gespletenheid. Bij hem geloof je de schizofrene kantjes van zijn Ave
Maria bezinning-bezinging. Bonuspuntje nog voor Frances Drake als
cynische side-lover. Zij zet de Jan de Bont-waardige slotactie in gang. Student demonstration time. 'Why shouldn't there be a place for me?' 'There is.
Outside.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten