woensdag 31 augustus 2016

Seven Days to Noon

'Dark, dark, dark, amidst the blaze of noon.' Hoe korter je pitch, hoe flitsender het idee. Deze Britse Bouling Brothers-productie kan in twee woorden. Pacifistische aanslag. Met de bom dreigen, opdat De Bom niet valt. Londen heeft het zitten, wanneer een professor dit plan smeedt. De metropool oogt rommelig en claustrofobisch druk, om het contrast met het einde nog wat groter te maken. De goede terrorist houdt zich een week lang schuil voor de massaal opgetrommelde politiemacht. Op die manier krijgen we leuke lokale details voorgeschoteld. Zo bivakkeert hij in een café met toepasselijk atomische flipperkast, spendeert ie een nachtje bij een achterdochtige hospita – 'Of course I won't allow theatricals in the house' – en bezoekt noodgedwongen de kapper. Die spamt 'm prompt met een haarmiddeltje. Een week lang Wanted bevalt de nerveuze man maar matig. Zijn achtervolgers hebben hun oordeel snel klaar. 'A funny sort'. Iemand die voor de wereldvrede pleit, moet wel wereldvreemd zijn. De stad en de vele jagers houden juist van spektakel. Er klinkt een verlekkerd 'the eyes of the whole world will be upon us'. Baudrillard zou het wel weten. De gedachten gaan al snel naar huidige tijden. Staatsapparaten in permanent staat van beleg. Gedurende de zeven dagen groeit daarom de hoop dat de klap komt. Verdiende loon voor de mensheid.

Geen opmerkingen: