'It might be dangerous. It's certainly
distasteful.' Andere tijden in Frankrijk, het blijken dezelfde
tijden. The Day of the Jackal past perfect bij de terreurzomer. OAS
of IS, what's the difference? Er wordt bij Zinneman geen woord Frans
gesproken, maar dat boeit nauwelijks. Frankrijk en Amerika vertonen
zoveel overeenkomsten. Nationalistische machtsstaten getekend door
fascistische en religieuze ondertonen. Landen met een sterke
segregatie bovendien. Allemaal elementen die broeierig op elkaar inwerken. Begin sixties contracteren rechtse krachten een moordenaar om De
Gaulle kalt te stellen. De professional neemt de touwtjes meteen stevig in
handen. Geld? 'Use your network to rob some banks.' Bijna tweeënhalf
uur aan handelingenfilm lang verkeren we in het gezelschap van de
'gentleman schurk'. Edward Fox lijkt zelfs wat op David Bowie. Hij
rijdt in een Bond-karretje, draagt een koket sjaaltje, en versiert
dames én heren. Stijlvol, moet je concluderen. En precies als
pervers genoegen intrigeert de film. Geweld is het nieuwe 'cool'. In
een perfect contrast wordt de killer achtervolgd door zijn totale
tegenhanger. Michael Lonsdale speelt een inspecteur op zijn
smoezeligst. Alsof Dutroux dik en duivenmelker was. De slot-stunt
vond ik wat vergezocht, maar het laatste shot treft doel. Kan The Jackal iedereen zijn? 'We are not terrorists, you understand, we
are patriots.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten