Deze is binnen drie seconden weer vergeten. Nog wel een mooi begin "this is not my real voice.." (Hoofdpersonage is gestopt met praten) Ze komt, na uithuwelijking, in de middle of nowhere terecht. Houdt vervolgens alleen van d'r piano tot de zeeman (of crimineel?) Keitel een slinks trucje verzint. Verbaasde me vooral over 't verraad van de dochter van de vrouw. Eerst zijn ze jarenlang close en dan laat het irritante kind ze meteen vallen. Zo zijn die mormels zullen we maar zeggen. Het einde is trouwens ook fraai (níet de gebruikelijke overbodige epiloog) maar net daarvoor. Bijna opera. Nu ik er over nadenk, ik noem het begin en het einde goed, dus toch best knap verzonnen allemaal, als een oeroude fabel.
woensdag 6 augustus 2008
The Piano
Deze is binnen drie seconden weer vergeten. Nog wel een mooi begin "this is not my real voice.." (Hoofdpersonage is gestopt met praten) Ze komt, na uithuwelijking, in de middle of nowhere terecht. Houdt vervolgens alleen van d'r piano tot de zeeman (of crimineel?) Keitel een slinks trucje verzint. Verbaasde me vooral over 't verraad van de dochter van de vrouw. Eerst zijn ze jarenlang close en dan laat het irritante kind ze meteen vallen. Zo zijn die mormels zullen we maar zeggen. Het einde is trouwens ook fraai (níet de gebruikelijke overbodige epiloog) maar net daarvoor. Bijna opera. Nu ik er over nadenk, ik noem het begin en het einde goed, dus toch best knap verzonnen allemaal, als een oeroude fabel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten