Henry Fool

Eerste tachtig, misschien wel honderd minuten dacht ik: Wow, beste film die ik dit jaar heb gezien! En misschien is dat nog wel zo. Het is een combi van Linklater's Slacker, wat ranzigheid en een Shakespeare/Tristram Shandy-achtige hoofdfiguur, een crimineel die zijn memoires met zich meezeult. Deze Henry Fool praat als een genie, maar of hij dat ook is..? Hij raakt bevriend (of dringt zich op aan) Simon, een totale loser, die onvermoede talenten bij zichzelf ontdekt. Het nadeel van de film is bijna zonder te kijken op te merken. In dit genre een film van 137 minuten maken: beetje overdreven. Bovendien is daar nog een fikse tijdssprong naar het einde. Jammer, maar niet onoverkomelijk, zonder meer een grote tip. (Geen idee hoe bekend deze film eigenlijk is, regie Hal Hartley, allemaal zwaar indie)