La Vie Rêvée des Anges

Opening top. Meisje arriveert op een typisch Belgisch chaotisch werk/woonterrein. Lastig uit te leggen.. Vervolgens blijkt het Lille te zijn, maar da's bijna België. Goed.. Ze is op zoek naar haar vriend, die pleite is en de rest van de film ook niet meer opduikt, of zelfs maar gezocht wordt. Nee, het meisje, Isa, gespeeld door Élodie Bouchez, met een schattige brede glimlach, zoekt en vindt werk en raakt bevriend met ene Marie. Deze woont in een flat van wat vage familie-bekenden die de pijp uit zijn na een auto-ongeluk. Haar interesseert het geen zak, maar Isa gaat op ziekenhuisbezoek bij de enige overlevende, een meisje dat in coma ligt. Ze raakt gefascineerd. Ondertussen is de film echter langzaam aan het verschuiven richting Marie, die op een of andere patser met de moraal van een loverboy valt. Nou ja, zo meandert dat allemaal door. Isa lijkt de naïeve van de twee maar blijkt de "wijze". Op basis van de titel had ik iets vrolijkers/meer surrealistisch verwacht. Bijna lijkt de film ook een lief einde te krijgen, mais non, de deur wordt in 't gezicht van de kijker dichtgeslagen. Pijnlijk, maar niettemin een fijne film. Ik klaag altijd over arthouse en al die stiltes en die typische sfeer. Welnu, deze heeft wel de sfeer, maar er gebeurt ook genoeg, al is 't dan geklep en geruzie.