skip to main |
skip to sidebar
'You were in an accident.' Het bezoek aan Cloverfield Lane start klassiek, om niet te zeggen lekker ouderwets. Weelderige orkestratie en mysterieuze helicopter-shots knipogen naar The Shining. Via een Hopperiaans tankstation zijn we op weg naar het oord des doods. Adres bekend. Van mij had die vibe een film lang vastgehouden mogen worden, maar na tien minuten begint de muziek te Zimmeren. Gelukkig blijft de film inhoudelijk wél overeind. Een jonge vrouw belandt in de handen van John Goodman. Naar adem happend heeft de kolos zich in zijn doomsday bunker verscholen. Tijd voor gezelschap. 'I'm going to keep you alive'. De bijbelse metaforen zijn overduidelijk. Broedt hij op Ark-plannetjes? Of een Adam en Eva reboot? Religie en conspiracy theorie gaan in elk geval goed samen. Als je altijd hebt gewacht op The Reckoning, waarom 'm dan niet 'stagen'? De aanwezigheid van een tweede man zorgt voor onvermoede problemen. Ook voor het scenario blijft het lastig in een dergelijk kleine ruimte het drietal (tegen) uit elkaar te spelen. Pas gezamenlijk aan tafel wordt het intens. Bordspelletjes krijgen ineens iets heel omineus. 'Problem solving always puts me in a musical mood.' Ik had een meer Stalkeriger einde gewenst – er was duidelijk budget over – maar niettemin. Intelligent. Levend. 'Everything I wanted to do, I did.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten