'Hey there he is now.' Muted
trumpets at a diner. Dat kan alleen maar een welgevormde sleazenoir
zijn. Al knipogend emuleren de makers het klassieke gevecht van de
hoeden mét de gleuven. Romeo is Bleeding start natuurlijk als
retro-raamvertelling, vol postmoderne geintjes. 'Pretend you didn't see
that.' Elk cliché schiet langs. De geoefende noir-kijker kan de
situaties rond vretende maffiosi en flauwe agenten wel dromen. Sommige
van de grappen lijken om die reden bewust maar half-afgemaakt. De personages
zorgen zelf voor de filmreferenties. 'You never saw Hud!' Het
schmierende stijltje van The Law stond me wat tegen. Teveel
'bestudeerde' accenten ook. De ode begint punten te scoren, van zodra de
wisecracks nog maar over één onderwerp gaan. 'Gun' talk. 'He should be
in a rest-home, not a threesome'. Lena Olin speelt de kinky opperbitch
gepast dominant. En onvergetelijk. Priemende ogen, priemende andere lichaamsdelen. Zij
windt de cop Gary Oldman met gemak om de benen. De kroniek van een
aangekondigde heupenkilster. Zo overstijgt de film net het niveau van
The Salton Sea, om ergens in de buurt van The Last Seduction uit te
komen. Het mallotige nachtmerrie-plot had trouwens best nog
gestoorder gekund. Ik zag prima kansen op een
wife/mistress-doppelganger. 'You're a dry fuck.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten