12:01

'My memory's not that great anyway.' Ik ben dol op tijd-films, wellicht komt dat door mijn eigen Kantiaans klok-gebruik. After Hours, 11:14, Groundhog Day, laat de wijzers maar draaien. 12:01 is er ook zo eentje. De film verscheen bizar genoeg in hetzelfde jaar als Groundhog Day, en de makers van 12:01 meenden dat hún idee werd gestolen. Daar zit een ironische grap in, iets over voor eeuwig gedoemd zijn tot 'de vergelijking', of dat alleen het beste scenario vóóruit mocht. Toch is het hartverwarmende 12:01 bijna net zo leuk. Hooguit wat meer genrefilm. In het slimme detailwerk worden echter continu puntjes gescoord. Wanneer de boy meets girl romance begint, observeert hij hoe zij achter haar oren kriebelt wanneer ze zenuwachtig raakt. En wie doet precies dát als ze elkaar eindelijk ontmoeten? Hij! De koffie en cubes kantoorsetting waar een en ander plaatsvindt, mag je gerust maf noemen. Op het oog nog doodgewoon, maar in de kelder werken evil scientists aan een deeltjesversneller! Onnodige mumbojumbo, in het 'gewone' absurdisme zit de lol van de zaak. Wat de hoofdrolspeler ook probeert, ze blijven hem ontslaan. Het versieren van een authentiek nerdy PHD'er vereist een lading hints. Bizar trouwens hoeveel de nineties in 1993 nog op de eighties lijken. Dat past perfect bij het loopy aspect van de film. 'Meet her every morning a stranger'.