woensdag 5 juli 2017

Cube

'Holy cats. Holy, holy cats.' Regisseur Vincenzo Natali zal de 'escape room' vast niet uitgevonden hebben, maar ik denk dat zijn cultklassieker wel een grote rol speelde in de popularisering ervan. De simpelste horror-trope (vastzitten in een kleine ruimte) maximaal uitgebuit, nog een paar jaar vóór Fermat's Room. Wiskunde speelt ook in Cube een rol, al gaat het hier toch vooral om de fysieke ervaring, het pure gevaar. Eigenlijk piekt de film daarin wat te vroeg. Hét moneyshot van de film verschijnt al in minuut drie, nog voordat iemand wat zegt. Kwesties van timing daargelaten, is het wel een binnenkomer van jewelste. Hoe een kijkdoos zich tegen je keert. Het geld zit in de looks van het mechanische doolhof. Een gematerialiseerde horror vacui. Vreemde patronen en merkwaardige belichting zorgen voor een paar klasse-shots. De acteurs die ín de 'attractie' belanden hebben helaas minder niveau. Van een betekenisvolle dialoog komt het in de chaos nooit. (Daar maakte Natali in opvolger Nothing iets meer tijd voor.) Nu staan óf hangen de pooppetjes vooral tegen elkaar te schreeuwen. Pas met de entree van de raadselachtige 'auti' boy krijgt de film verbaal de juiste vervreemding, passend bij de Kafkaëske locatie. Alle anderen schakelen ook een tijdje bij in gekte. 'An hour is as long as I say..' En de auti, hij heeft hét woord. 'Astronomical.'

Geen opmerkingen: