zaterdag 8 juli 2017

Heart of a Dog

'You know, this is not a human baby.' Het is een bijzondere, die Laurie. Ik wist eigenlijk weinig van haar, op een paar platen na dan, maar deze ultrakorte docu zit vol hartverwarmende privé-verhalen en natuurlijk ook vol prachtige muziek, allemaal even gelijkmatig stijlvol. (En o zo invloedrijk. Ik hoor The Books zeker terug in sommige arrangementen.) Begeleid door haar eigen muzikale ziel, stort Laurie haar zielenroerselen uit. Nergens te lang vasthoudend aan een bepaalde gedachte, maar aan boord van 'different trains', de sporen volgend. Als ijkpunt fungeert de welbekende geaffecteerde stem, waarin elk woord klinkt als Het Laatste. 'Really enunciating each word'. In deze docu leren we waar dat trekje vandaan komt. De hallucinante beelden doen denken aan Guy Maddin. Veel winters, veel ijs. 'Meet me by the lake'. Maar als echte New Yorker gaat het natuurlijk ook al snel over 9/11. Inclusief een fenomenale (fenomenologische!) Wittengein-witz. 'If you see something, say something.' Ongeveer halverwege belandt Laurie kortstondig in een wat kabbelende navelstaar-fase. Het onderwerp wordt dan steeds duidelijker. Afscheid nemen. Hoe houdt je op een goeie manier vast, wat niet vast valt te houden. Daar verschijnt Lou on the beach, als de geest die altijd al boven de film zweefde. 'You should try to learn how to feel sad, without being sad.'

Geen opmerkingen: