'Ninjas. Dire Wolves.
Child Welfare!' De jacht op mooie plaatjes heeft altijd succes in
Hobbitland Nieuw-Zeeland. Niet te geloven hoe adembenemend groen de
beelden in deze komedie weer zijn. Hoewel het verhaaltje meer om
'mooipraterij' dan 'mooiplaterij' (...) geeft, krijg je die landschappen als
welkome bijvangst. Een dik gozertje wordt door de overheid aan de rand
van de bush – 'haha you said bush' – gedropt. Zijn nieuwe auntie
knuffelt 'm bijkans meteen dood. 'Left a hottie in your bed'. Het prille
'gezinsgeluk' blijkt van korte duur. Via een uiterst wonderlijke
kerkdienst belandt de wisecrackende Maori met zijn zwijgzame nonkel in
dat grote, groene bos. De humor is zelfs op survival vaak te flauw voor
woorden, maar gelukkig ook wel lekker stoned en quirky, alsof Ayoade zich
aan een Roald Dahl-adaptatie waagt. Ik moest zelf aan Marc de Bel
denken, maar ja, wie kent hem in die contreien? Misschien heeft de
jeugdroman een universele taal... De taal van postmoderne verwijzingen
begrijpt iedereen in elk geval. Hobbits, Tarantino en het wildebeest uit
The Revenant schieten voorbij. Unieker zijn de culinaire referenties.
Ik weet nu hoe ze studentenhaver in 'NZ' noemen. De theme song smaakt
ook goed, al miste ik dé langverwachte lokale hit. How Bizarre! OMC had
het krukkige einde kunnen helpen omzeilen. 'Wanna know the rest? Buy the
rights!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten