Arrival

'Purpose requires an understanding of intent.' Geinig toch, hoe Malick pas echt invloedrijk wordt, op het moment dat hij zijn victory laps rijdt. Villeneuve combineert in deze bedachtzame sci-fi, buitenaardse communicatie met de beeldtaal van Malick. Een language tree of life. De arthouse-editing maakt het allemaal net wat intrigerender. (En dat is noodzakelijk, want veel tijd voor character development is er niet.) In flitsen toont zich wel genoeg klasse. Op een dag verschijnen er twaalf nieuwe apostelen in de vorm van spaceship-eieren. Wat ze komen doen, wie het weet móet het zeggen. 'Coffee with some aliens'. Arrival maakt oprecht benieuwd hoe regeringen zouden reageren. Hoe lang zou het ze lukken de mensen in een soort van 'er is niks aan de hand'-status quo te houden? Doe Normaal 2.0. In Arrival beginnen plebs en soldaten in elk geval heel unheimisch te panikeren, maar men heeft nog nét genoeg geduld om een heuse taalwetenschapper richting het ei te smijten. Amy Adams woont trouwens toch al in een opmerkelijk 'aardig' huisje voor een linguïst, je talen spreken loont blijkbaar! In het beste shot worden de wetenschappers in de positie van de bioscoopkijker geplaatst. Wachtend voor een wit widescreen, tot de feature begint. En die toe-komst stelt niet teleur. Een cultfilm met grote namen. 'It can't be random.'