'Go
on painting all day and you can forget about marrying.' Een spitsig
Sarumannetje kibbelt met zijn oude moeder. De schilder uit de misty
Chinese mountains leeft in een wereld even pittoresk en kleurrijk als
zijn doeken. Moeder is zelf wel klaar met de rust. Kan hij geen
ambtenaar worden, of zo? Het leven komt echter naar 'artistieke' zoon
toe. Een 'Wayfaring Stranger' verschijnt als de Oosterse Eastwood met
hoed. Hij durft zelfs Confucius tegen te spreken. De arme schilder wordt
er maar onrustig van. 'Moederrrr!' De gortdroge humor – 'your county is
surprisingly lively – maakt dit epos nog wat lichtvoetiger. Zeker
wanneer de martial arts gemixt worden met girl power. Moeder is niet de
enige die van wanten weet. Na het nog zo rustige intro haalt men de
zwaarden tevoorschijn. Indrukwekkend hakken de partijen op elkaar in.
Tijdens het verklarende 'verhaal in een verhaal'-dommelde ik weg, maar
de film schittert weer zodra Zen verbijsterend psychedelisch de macht
grijpt. De stoet aan fijne karakterkoppen ontmoet het Bovennatuurlijke.
Eerst nog handenwrijvend, goedgeluimd en vooral ongelovig, maar laat me
je één ding vertellen. Don't mess with monks. Ever. Ik ga er vanuit dat
Jodorowsky deze film wel eens gezien heeft. De staat van Zen. Alleen
maar willen zweven. En in één sequentie gebeurt dat ook. Bijna. 'Just
humble efforts'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten