Thunderbolt and Lightfoot

'Cleaner than a cat's ass.' Het debuut van Cimino (waarheen, waarvoor, 2016) poogt grappig te zijn. Meestal wil dat niet lukken. Melige geintjes en slapstick botsen met Cimino's ingebakken voorkeur voor grandeur. Wat dat betreft zou hij beter een western kunnen maken, waar de film eerst nog wel op hint. Eastwood stuntelt zich door een scene als priester (!), maar zijn houterigheid blijkt voor één keer functioneel. De oude donderstraal wordt al snel van de sokken geblazen door Jeff Bridges, die licht op de voeten, en akelig strak in seventies-broeken door de film banjert. De twee sluiten een partnership, en zakken in een pittoresk bootje af naar nieuwe avonturen. Liefst die van het seksistische soort. Twee Scarecrows op zoek naar 'funny money, credit, and speculation.' De oude schurk ziet wat de jongeling te wachten staat. And it ain't good. Vanaf het moment dat de goofy bad guys opdraven, verruilt het scenario echter het laatste beetje melancholie voor onzin. Ik peinsde of ik deze gozers nu eerder bij Bond of Bassie zou verwachten... Van deze vier sukkelaars valt het nauwelijks te geloven dat ze een heist gaan plegen. De leipe sequentie nét daarvoor is gelukkig zowaar echt leuk, en heel erg seventies. 'Well, we could all get jobs for a while'. Iedereen aan de slag. Een parade van ijscokarretjes. Bridges had zijn pistache ijsje al gulzig Freudiaans opgegeten.