donderdag 27 juli 2017

The Pearl

'Open it.' 'I am afraid to.' Zowel Steinbeck als Hemingway boekten rond hun vijftigste veel succes met een korte roman over de Mare. Van die zeeverhalen die eigenlijk al eeuwenoud leken. Bij Steinbeck ligt de parabel-kwaliteit er helemaal dik op. Een jongeman duikt een onwaarschijnlijke parel op. Alle old men van het dorp weten nu wat ze willen. 'Let me touch it.' De proletariër van alledag droomt plots van de toekomst. Niet langer hoeft de bloedende vuist van de werkende klasse op de deuren te slaan, biddend dat de bourgeoisie de kids komt genezen. Nu is hij zélf rijk. Maar zoiets brengt geen rust in dit sprookje. Al snel wordt hij omringd door ver boven hem uit torende schurken. Witte, rijke mannen konkelen. De superieure, op Eisenstein geïnspireerde shots, maken het Unheim van de Ongelukkige kristalhelder als die geluksparel. De man is letterlijk ont-aard. Jammer genoeg ontbreekt een moment dat de duiker in de parel staart, en zijn vroegere leven nog eens terugziet. Rustig onder water peddelend, als in een paradijsje van Murnau. Hoewel het er niet bepaald subtiel aan toe gaat – en de actie wat langdradig voelt – blijft de eenvoudige boodschap van Steinbeck krachtig. Kapitalisme geeft enkel om waarde, nimmer om eigenwaarde. 'You're a rich man now, you'll have to act like a rich man'.

Geen opmerkingen: