maandag 24 juli 2017

Les Cowboys

'Vergezel jij je pa overal mee naartoe?' Een stoere bink-vader heeft zijn kids in Frankrijk bijzonder Amerikaans opgevoed. Cowboyhoed op en lekker linedancen. In een majestueuze, zeer muzikale openingsscène zien we het gezin op zo'n BBQ-feestje. Er broeit dan al iets Egoyans. Pa zingt zijn dochter toe, die daar wel héél ongemakkelijk van wordt. Even later verdwijnt ze, en daarmee is ook de beste scene van de film ten einde. Wat doet een kind dat zich wil afzetten tegen haar Stars and Stripes-pa? Die gaat met een jihadi, natuurlijk. Pa reageert zoals je dat van een imaginaire Yankee mag verwachten. Hij gelooft niet in de Staat, en gaat zelf wel op zoek. Met zijn loserige zoontje in zijn kielzog. 'Ik kan niet achter elke kopvod an!' Echt denken doet de man niet, compassie heeft hij ook niet. Hij wil gewoon zijn dochter terug. De film doet daarin denken aan de anti-pedo-wraakexercitie Trust. Er resten slechts losse, rake momenten, morsig als de Zodiac-jacht. 'Zag je de staat van de buurt?'. Een bespottelijk amateuristische tijdssprong doet het scenario bepaald geen goed. Verzin daar dan een symbolische manier voor! Cinema kan zo fraai het verglijden van tijd tonen. Almaar warriger (tegelijk islamofobisch en goedbedoelend) treedt de vergeten zoon later in pa's gelaarsde voetsporen. Het hart van de prent klopt pas weer tijdens het einde. De film had la cowgirl nodig.

Geen opmerkingen: