'Deze plaats stinkt als een oksel.' Op
trektocht met de rodeoshow. Cowboys vindt je overal. Ook in het
Braziliaanse hinterland. Noem het hun variant van de bekende Brabantse
trekkertjetrek. Soms is er geen mens te zien, en dan staat er ineens een
mall. In misschien wel het mooiste shot dwaalt het hoofdpersonage
tussen miljoenen aan achtergelaten snippers. Hij vindt een halve
modepop. Het lijkt wel een schilderij van Dali. De bronstige kerel
moedigt overdag de stieren aan ('oi boi!') die op hun beurt later braaf
in de ring neergaan. ('Valeuuu boi!') 's Avonds heeft de kerel meer
ambities. Hij knutselt en naait wonderlijke pakjes, waar zijn buurvrouw
dan in paradeert, voor de verzamelde farmers. De muziek broeit (duh) en
de broekjes zakken nét niet af. Eén enkel Lynchiaans dansje treft al
psychedelischer doel dan het hele Neon Demon van Refn. Tussen de
bedrijven door heerst er op zo'n rodeo echter vooral verveling. Een
l'ennui van het plakkerige, geile soort. Zelfs het jongste meisje mokt
'pre-menstrueel' en wil knuffels. De plannetjes van haar reserve
vader-figuur verzanden langzaam, net als de staarten die hij smeert. Hij
heeft een betere naaimachine nodig. Of gewoon een beurt. Gaandeweg
vergeet regisseur Mascaro de dansjes. Neuken volstaat. Soms expliciet om
het expliciete, maar hij heeft ballen, deze film zal tot nog lang een
fetisj én een arthouse publiek vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten