vrijdag 2 juni 2017

The Big Short

'I know it sounds odd, but these are very complicated products.' Bankmensen draaien hun mantra's af. Veel praatjes, weinig inhoud. Of beter nog, rotte inhoud. Troep met een strik. The Big Short weet het allemaal smakelijk uit te leggen. Lang niet zo duister als Margin Call, maar ook mét jolige knipogen wanhopig stemmend. Een fraaie paradox. Ik vraag me af hoeveel van deze films er moet worden gemaakt tot er iets gaat veranderen... Tot die tijd kunnen we genieten van de filmische 'fall-out'. Een stel borstroffelende, number crunchende, en vooral vet scheldende figuren begint de aanstaande krach van 2008 in de smiezen te krijgen. Serieus? 'I don't know how to be sarcastic.' De auti Bubble Boy Christian Bale is de Eerste van de Eersten. Met zijn drumstokjes en lege blik wordt hij weggelachen. Ietsje hoger op de apenrots komt de geweldige Steve Carrell aanstormen. Binnen en buiten de therapiegroep barst hij uit elkaar van frustratie. 'Everyone's walking around like they're in a goddamn Enya video.' Wanneer de schellen dan toch van de ogen vallen, wordt deze maalstroom werkelijk pijnlijk. Kapitalisme als de matrix. Mensen móeten er wel in blijven geloven. 'Not our fault. Simply the way the world works.' En daaronder een borrelende onderstroom. Wil het kapitalisme gewoon koste wat kost kapot? Zelfopheffing door zelfverrijking.

Geen opmerkingen: