'Wasn't there any folo?' Wegkijken, dat
lijkt me het hoofdthema van Spotlight. Daarom was er geen vervolg toen
het krantenredacties jaren geleden allang daagde dat er iets gruwelijks mis
zat in de katholieke kerk. De kranten waren niet de enige die de feiten
in de kort nieuws-kolommetjes van hun geheugen begroeven. Iederéén keek
weg. Wellicht omdat de slachtoffertjes toch 'slechts' kinderen uit
machteloze milieus waren (en zijn). Dat marxistische klassenkantje
sterft nooit. Spotlight laat zien hoe een Bostonse krant dan eindelijk
doorgraaft. Aan de hand van een verse. morsige editor, tevens totale
outsider. (Feyerabend zou knikken, elke wending heeft een buitenstaander
nodig). Het dorky onderzoeksteam wordt aangevoerd door de lokale
Cruyffiaanse slisser (Micheal Keaton), die dat indringend doet. Starboy
Mark 'moeilijke blik' Ruffalo heeft het een stuk lastiger. Vreemd, want
in het vergelijkbare Zodiac was ie zo goed op dreef. Spotlight mist dan
ook iets wat Zodiac wél heeft. Gevaar voor de hoofdpersonages. Spotlight
gaat niet om daders of slachtoffers, het gaat over 'opduikelaars'. Dat
levert vakwerk over vaklui op. Ik zat twee uur op het puntje van mijn
stoel. Maar moeten we genoegen nemen met een soort Social Network over
dit onderwerp? Eén verdwaasd dader-momentje met een Campert-achtig
priestertje, dát doet pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten