Detroit.
De nieuwe location préferé voor horror-films. Een schizotown met een
leeg hart. Dáár klopt niets meer. Een stel 'cool kids' houdt zich bezig
met woningovervallen. In het gelikte intro volgen we er eentje. Synthetisch
to the max. Later, wanneer de duisternis valt, werkt die slicke look
wél goed. Het spookhuis wordt er hypnotiserend onwerkelijk van. De
camera is de enige die zich duizelingwekkend vrij door de kamers van
Villa Volta kan bewegen. De wapens hangen al aan de muur, de luiken
lonken. Deep sounds op de soundtrack doen de rest. Dit is een trigger
van negentig minuten, een boog tot voorbij het uiterste gespannen. De
drie jonge rovers moeten het met een miniem beetje backstory doen. Het
gaat enkel om de spanning. Dan valt of staat alles met de 'ware'
slechterik. En die mag er zijn. Homerus gone wild! In het begin hebben we nog tijd om na te denken over nonsens. Zou er eigenlijk
geur-neutralisatie-spray bestaan? Kan die man ze niet ruiken? Snel
daarna stapelen de spannende shots zich op. Schuilen onder Jurassic
Park-kastjes, sneuvelen op zijn Se7ens. Het enige beeld dat ik miste, is
het 'money shot', nadat er een broek is opengesneden... Terwijl Money
toch wel degelijk ge-shot wordt. Het eindeloze einde stelt wel teleur.
Na zoveel incasseringsvermogen, verlang ik naar die finale, cynische
klap. 'And that's the last time I will mark my body.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten