'Jullie leiders bestaan
niet meer.' Italië, het ultieme baasjesland, vervallen in grenzeloos
anarchisme. Jammer voor de mensen, goed voor de cinema. Op naar Ostia.
Suburra barst weer van die heerlijk decadente Italiaanse juxtaposities.
Volvette synths begeleiden al even vet dampende neonlichten, op een
klassiek Romeins gebouw geprojecteerd. Crime en classicisme kruisen
elkaar tastbaar. Het blijft een verslavende combi. Soms bekruipt me wel
een licht guilty gevoel, uiteindelijk neigt Suburra naar een
pseudoverheerlijking van geweld, dure pakken en mooie vrouwen, maar ach.
Lekker mee op die druggy trip, begeleid door de schreeuwerig goeie
synth-soundtrack van M83. In wespennest Rome verschijnt de biggest boss
in een simpel ambtenarenjasje, terwijl hij de veel duurder uitgedoste
excentriekelingen in het gareel probeert te houden. Met de nadruk op
proberen. Neofascisten, zigeuners, Berlusconi-pooiers en hoeren staan
elkaar naar het leven. Op goeie personages is het wachten, maar fraaie
karakterkoppen en karakteracties krijg je wel voor de kiezen. 'Waarom
zit je aan je lul als je met me praat?' De geweldspiraal rolt van de
kassa in een knallende supermarktscene; de perfecte schietlocatie voor een
wereld waarin money altijd zal regeren. Jammer genoeg moeten de
semi-goeien daarna toch winnen. Als dat ergens níet te geloven is... Ex
nihilo nihil fit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten