After the Storm

'Waag het niet om weer over ons te schrijven.' Fluit het bekende deuntje met Kore-eda. Familie-trubbels zijn de enige problemen die je in zijn wereld aantreft. In een niet al te geïnspireerde bui ga je bijna hopen op erger. De tyfoon stelt echter niet veel voor, en de mannen zijn van zichzelf al verwaaid. Als hoofdpersonage sjokt een geflopte schrijver rond. Een makkelijk personage voor wie zelf geen goed scenario meer weet te schrijven... De gokverslaafde kerel (Keirin!) werkt bij een detective agency, maar daar voelen hij en Kore-eda zich duidelijk niet thuis. Het beeld- en geluidsdesign is gewoon niet op noir afgestemd. Snel terug naar het rommelige huisje van 'ons moeder'. Oma probeert uit alle macht het gebroken gezin te lijmen. IJsjes met diepvriessmaak tegen de global warming. Ook zij zal (in)zien dat the child, the father of the man is. Hoe simpel ook, daarin toont Kore-eda wel zijn intrinsieke talent. Hij blijft de noedelende Ozu, waar altijd maar oudere kinderen met hun nog wat oudere ouders een pas de deux uitvoeren. Ingetuned op de seizoenen, en op de cirkels van het leven. (Ik voel een Kijk Alles van Ozu-projectje aangekomen, die heerlijke herhaling!). Vooral mannen worden hier spiegels voorgehouden. Zij letten op houdbaarheidsdata, maar in 'het nu' arriveren, ho maar. 'Hij bracht zelfs mijn postzegels naar het pandjeshuis.'