'Bring me the anatomy book' Had 'm eigenlijk al twee keer gezien. Lang
geleden het origineel, en een paar maanden terug de remake van Coppola
in de bioscoop. Omdat het destijds niet van een stukje was gekomen, ging
ik compulsief voor de hattrick. Ergens toch jammer dat Coppola ook al
aan die remake-trend meedoet. Kreeg ze anders geen geld? Haar versie had
enkel in mijn hoofd mogen bestaan. Zoeter, en ook erotischer dan het
origineel. Die verwachtingen komen uit. Eén boze wolf en een stuk of
zeven roodkapjes! (Of moet ik goudlokjes zeggen.) Dat gaat mis
natuurlijk. Ellen Fanning schrijdt weer fabelachtig rond. Ook Kidman en
Farrell zijn (dus) goed op elkaar ingespeeld dit filmjaar. Toch kon ik
me ook deze keer maar niet over mijn gevoel van l'ennui heenzetten.
Alsof Coppola eerst zichzelf heeft bedwelmd, nog voor ze de kijker weet
te bedwelmen. Pas op twee derde ontspoort de boel echt. Dan rest nog
maar twintig minuten waanzin. In mijn herinnering ging het origineel er
veel sneller, met gestrekt been in. Die switch komt bij Coppola te laat,
en moet juist daardoor te snel escaleren. Het script laat Ferrell dan
benadrukken dat hij écht boos is. The Beguiled tintelt op zijn best
stemmig als een Frans schilderij. Een uiterst subtiele remake dus, van
iets dat
echter altijd ridicuul zou blijven. 'I'm sure we could relieve you.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten