Réparer les Vivants

'Tu m'entends? Geknipt voor het maatschappijleervak. Eigenlijk zouden ze Reparer les Vivants aan zesdeklassers moeten voorschotelen. Die zullen daarna vast het juiste donorcodicilvakje aankruisen. Een sk8terboi en zijn dudes openen de film mysterieus. Met een gammel busje op pad, de droom van iedere hipster. Hun capriolen op de golven en op straat – want skateboarden is natuurlijk gewoon een soort straat-surfen – worden door regisseur Katell Quillévéré effectief en smooth in beeld gebracht. De surreële klap behoort even later tot de meest geïnspireerde momenten van de film. Daarna ontwikkelt het scenario zich logischerwijs (en ook wel begrijpelijkerwijs) tot een standaard tegenstellingen-verhaal. De mechanica van het ziekenhuis fascineren intussen wel. Het pand doemt al van ver op, als een modern kasteel. Wat moeten artsen in dat fort toch moeilijke gesprekken voeren! Hoe houden ze het vol... Misschien had ik liever dáár een scenario over gezien. Tahir Rehim bereikt intussen als ziekenhuismedewerker een prijzenswaardig unicum. Niet langer speelt hij een gangster, of zelfs maar een allochtoon. De integratiedroom is compleet. Voor de rest, rest dus onvermijdelijke stemmigheid, met o zo smaakvol pianowerk. Zorgvuldig, maar ook wat vlak. Zouden die scholieren trouwens kunnen zien of het een varkenshart is? 'On accepte le coeurs.'