'Did you film the finger?' Een satire die maar geen satire wil worden.
Misschien ligt dat aan het lullige landje. België. Nicolaas d'n Derde
doet royaal zijn best, maar wordt geregeerd door Ludovic, zijn Kantiaans
starre knecht. Dan verklaart Wallonië zich onafhankelijk. Het is zo'n
beetje de enige keer dat de film 'bij de tijd' voelt, met de Catalaanse
kwestie in het achterhoofd. Potentie kan het scenario daarmee niet
ontzegd worden. Een koning die vastzit in Oost-Europa, terwijl zijn land
uiteenvalt. De uitwerking blijft echter onscherp. Dit ligt in grote
mate aan de half-functionele voice-over. Een Engelse documentairemaker
volgt de koning, maar praat vooral pompeus tegen 'ons'. Hij wordt zo
meer ironische verteller, dan mee-belever. Dat doet het bewust gammele
camerawerk subiet teniet. Zelfs een paar aardige momenten worden door hem onderbroken, vermoedelijk omdat de inspiratie voor die
scene op was... Zo sjokt het gevolg van sketchy scene naar sketchy
scene. Een Toni Erdmann-diss in Bulgarije (hoe durven ze!), een
folk-koortje (voor de Voix-fans) en een hoop oriëntalistische
tegenstellingen. Hoewel het scenario hier zowaar een imagologische
discussie over inlast, blijf ik het gevoel houden dat ze géén idee
hadden wat ze wilden zeggen. Een voorteken voor de toekomst van hun
land, allicht. 'Waar laten we het mini-atomium?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten