'When has anything even turned out okay for you?' We planten een
vlaggetje in Peru. Hoofdstad Lima oogt op de grond rommelig, maar wie de
'heuvels' beklimt ziet duizenden lichtjes. Het fraaie uitzicht wordt op
een dramatisch moment ingezet, zo'n scene waarin je merkt dat Inarritu
ongetwijfeld hét voorbeeld van alle Latijns-Amerikaanse filmmakers is.
Helaas. Ze zullen in Peru ook wel telenovelas kijken, zeker. Afgezien van een
neiging tot Oscarbait zit Magallanes echter secuur in elkaar. Ambient
strijkers begeleiden een oude groevenkop. (Denk Saddam in dat hol). Sappelaar Magallanes woont in een kelder, en verdient wat bij als
PerUber (sorry). Op een dag pikt hij een bijzondere passagiere op. Een
beeldschoon spook uit het verleden. Peru heeft óók zo zijn junta-verleden om
te verwerken. In die bergen zijn vreselijke dingen gebeurd. Heel
moeilijk is het dan al niet te raden; maar de actierijke wendingen
blijven toch boeien. Er worden heel wat Weinstein-achtige power
pig-kwesties opgeroepen. Valt een dergelijk schuld wel in te lossen? En
hoe verkies je de herinnering te framen, lees, te onthouden?
Hashtag yo tambien. Tijdens de indringende slotscène merkt deze
buitenlandse kijker, wat de Peruviaan allang wist – minstens vanaf dat
uitzicht. Ook in Peru was de indigène weer eens de klos. 'Now it seems
nothing happened.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten