Reuben, Reuben

'You may applaud now, I am finished.' Fijne satire op de smaak van de middlebrow, die natuurlijk wel gemakkelijk te parodiëren valt. Denk: suburbans vol huisvrouwen, idolaat van iedere geletterde in een tweed-pak. Tom Conti speelt de woordenman met een Gainsbourgiaans plezier. Beter nog, hij brengt de wereld van Aidan Moffat tot leven. De sappelaar laat de r's van de tong rollen, en serveert als raconteur de ene na de andere wisecrack. 'She has a lovely voice, does she have the breasts to go with it?' Zolang er dames zijn om te bepotelen, voelt hij zich ook tussen de 'culturally declined' yankees aardig thuis. 'Could you just point out the nymphomaniacs to me?' 'Not to worry, they makes themselves known.' Om te beginnen de chairwoman van de leeskring. (Pardon, 'chairperson'.) Natuurlijk schuilt er achter alle grollen een dipje, goed vergelijkbaar met Blake Edwards' meesterwerk '10'. Het probleem van de middlebrow auteur. Geen genie, ook geen al te erge verslavingen, en ondertussen wel almaar ouder worden. (Echte dichters sterven jong, verdomme!). In de tweede akte wenste ik meer gesprekken tussen de 'poetry man' en de plaatselijke 'poultry man', maar de film gaat voor jong vlees. Natuurlijk, de muze die zich nog één keer materialiseert. Het einde bijt weer wél goed door. Woef! 'High spirits, unlike low, are not infectious.'