'Can you show me the hair under your arms?' De buitenlandse carrière van
Lanthimos loopt gesmeerd. Het vlezige The Killing laat voorganger The
Lobster alle hoeken van het veld zien. Lanthimos zal zich in gezelschap
van zijn hoofdrolspeler aardig thuis hebben gevoeld. Colin Farrell is
een hardcore Griek qua brows, en hij kwijt zich dan ook uitstekend van
zijn taak. Ondanks de language switch, verandert er immers weinig in de
wereld van Lanthimos. De bekende naïeve toon waarachter bakken vol ongemak
zitten verborgen. De doordenkingen tot in hun uiterste logische
consequentie. Ik bedoel, dit is een film waarin Ferrell niet zo harig
blijkt als gehoopt! Hij speelt een openhartige cardioloog die
vriendschap heeft sluit met een jonge gozer. Hij kent de zoetgevooisde
knaap van zijn werk, en neemt 'm na een tijdje zelfs mee naar zijn
magere echtgenote Kidman. Hun twee eigen kinderen hebben zo hun eigen
besognes. Lichaamshaar, bijvoorbeeld. Waar The Lobster halverwege stoom
verliest, plienkploinkt The Killing juist naar een almaar hoger,
transcendent niveau. Eigenlijk vond ik alle personages doodeng. Kinderen
zijn de Mariabeelden van Onze Tijd. En niemand weet dat zo goed als
Lanthimos. Life's a fucked up children game. Oneerlijk, arbitrair, en
keihard. Ik fluisterde zachtjes tegen mezelf: 'Driemaal'. 'Do you
understand? It's metaphorical.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten