'You'd be a fucking beast.' Perfecte update van The Stepford Wives, helemaal bij de tijd. In de suburbia voltrekt zich eender welke emancipatie moeizaam. Daar ligt dus een satire voor het oprapen. Oprispingen vanuit de witte onderbuik. En zoals in de scherpste en beste satires is het al snel niet grappig meer, maar doodeng. Get Out wringt heel knap een paar genrefilms tegelijk uit – zo vind ik het bewust flauwe black buddies comedy-element ook geniaal – en alle omkeringen werken bovendien als maatschappijkritiek. Over het laatste valt het makkelijkst lullen. Een zwarte jongen wordt met zijn witte vriendin losgelaten in het rijke Hinterland. De cheeky hipster kijkt zijn ogen uit. Een hele nieuwe schijnwereld. Alle blanken beginnen te 'acteren' zodra ze de Ander zien. 'They are not racist'. Op de achtergrond staan zwarte bedienden klaar. Zombies, denk je. Nog voordat Get Out Koreaans ontspoort, zorgt het web van sociale ongemakkelijkheid al voor schrikmomenten. De zwarte jongen wordt letterlijk geïnfecteerd met angst voor de Ander, wat dat betreft had de film net zo goed 'Heigthened suggestibility' kunnen heten. Het zijn de wives die de beste bommetjes droppen. Psychiater Catherine Keener leidt de waanzin in. Whites doing voodoo. Een postmoderne Frantz Fanon-favoriet. Zwarte huiden, witte maskers. 'We've got some black mold down there.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten