'God that's victim shit, Jesus.' Geen misdaad zo geliefd als kidnapping.
Zeker verhoudingsgewijs. Eenvoudige verkrachtingen komen zoveel vaker
voor... Niettemin wordt er elk filmjaar weer een 'horde' aan
tienermeisjes ontvoerd. Ditmaal onder het oog van hun hippe high school
dad (hij wordt meteen afgestraft). De dader is zelf een 'horde', een
echte Psycho. De slot-onthulling uit Hitchcock's classic, vormt hier het
begin. Een fijne acteeroefening dus voor James McAvoy, die onder meer
een negenjarig mannetje vertolkt. Toch weet de film niet genoeg van het
uitgangspunt te maken. Ik en mijn cinefiele persoonlijkheid hebben er
twee uur over na kunnen denken, en we vermoeden dat het komt omdat de
'Gollem'-truc ontbreekt. Die schizo praatte tégen zichzelf. Dat doet
McAvoy slechts eenmaal, en dan nog buiten beeld. Als bijkomend nadeel
onderschat Shymalan zijn publiek. Lappen aan onnozele GGZ-expositie
moeten de boel verduidelijken. Hij zal toch weten dat de spanning groter
wordt, als je de raadsels groter houdt. Tot slot jeukte een pet peeve.
Het tienervlees huppelt eendimensionaal rond, op één uitzondering na, en
natuurlijk moet dat emo-kind met een trauma worden opgezadeld.
Toegegeven, wat haar overkwam, is wél geloofwaardig. Misschien moet
Shymalan eens een film over familietrubbels maken. 'The broken are the
more evolved.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten