maandag 11 juni 2018

Personal Shopper

'How will you know if it's a sign?' Wat leuk, een officieus vervolg op Clouds of Sils Maria. Ik zie de potentie voor een hele reeks aan genrefilms, waarin Kristen Stewart steeds de assistente van een celebrity speelt, maar ondertussen vooral zelf een avontuur beleeft. Was haar rol in de arthousevariant nog toepasselijk marginaal (meer die van stille aangever), in de horrorprent Personal Shopper neemt ze het heft in handen. Wat als je wilt dat je huis een spookhuis is? Natuurlijk sijpelen de gewenste geesten dan snel door de kieren, het leven vol lege rijkdom van de shopper binnen. 'I spend my days doing bullshit.' De assistente koopt kleren voor de ster, en lke keer komt ze in de verleiding ze zelf te passen. Ze heeft maar en klein duwtje nodig. Maar in de schoenen van de ander staan, dat neigt naar zielsverwisseling! Een spirituele mindfuck. Zo strooit Oliver Assayas met leuke ideetjes. Hij grasduint wat op YouTube (Hilma af Klimt), slaat aan het iPhonen, en 'samplet' andere films. Een goede scene uit een slechte film mash-uppen, dat is het soort postmodern filmmaken, waar we wel eens meer van zouden kunnen gaan zien in de nabije toekomst. Stewart en de kijker maken samen hun eigen giallo. Een ingenieuze combi van geilheid en angst, stiekem toch wel een erg tintig-foute vrouwenfantasie. Alleen het toeristen-reclamespotje in Oman leek me overbodig. 'Are you relieved, or disappointed?'

Geen opmerkingen: