'For love and selfie.' Andrej Zvjagintsev beent zijn favoriete onderwerp
wederom uit. De nieuwe Russische rijken. (Die als twee druppels water
op de Westerse rijken lijken, en vice versa.) Een smartphone lost de
eenzaamheid niet op, net zomin als alle mogelijke 'fake comfort' dat
kan. Niemand communiceert in het openbaar, behalve dan voor het
hoognodige. Met zulke omgangsvormen wordt de bikini waxer vanzelf een
vertrouwwekkend psycholoog... Vanaf de eerste shots toont Zvgjantsev de
leegte. Visueel rustig, gepast klinisch zelfs. Een school lijkt wel een
ziekenhuis. Een fraai appartement een sarcofaag. Met Loveless
perfectioneert de regisseur zijn stijl. Alle opsmuk gaat overboord in
een schrille symfonie. Loveless is zonder twijfel zijn beste film. Niet
om de hierboven geschetste boodschap – want die kenden we al – maar om
hoe hij het 'tabula rusa' vult. Met een grote M. Een werkelijk gemis, dat
de egocentrische personages wel op móet vallen. Vol tegenzin en waanzin.
Een verdwenen kind ontsnapt uit zijn vervallen thuis, waar toch al A Separation
dreigt. De politie treedt zo hard op als verwacht ('feiten zijn koppige
dingen'). Nu moet het heft wel in eigen hand worden genomen. Urenlang
zoeken door berg en dal, met een bijkans militair geleide buurtwacht.
Een ijzingwekkende mokerslag in de stilte. 'Fox 1 do the calling.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten