Una

'Just me in that room.' Het blijft een moeilijk onderwerp. The child molester. Eens in de zoveel tijd poogt iemand er een film over te maken, maar slechts zelden wordt het een succes. The Woodsman en Michael vormen de uitzonderingen, waarbij laatstgenoemde eigenlijk vooral over een gruwelijke kidnap gaat. Una zit meer op de lijn van The Woodsman. Een vleugje sympathie voor de dader. Ben Mendelson (hier) en Kevin Bacon (daar) hebben iets vergelijkbaars mysterieus. Mendelson speelt géén pedofiel, zoals hij niet nalaat te benadrukken. Hij heeft een puntje. Een dertienjarig meisje, dat haar (seksuele) macht ontdekt, is nét geen kind meer. Ze is iets ertussen in. Extra kwetsbaar dus, maar de kwestie wordt er wel arbitrair van. Soms lijkt het beter dat het 'slachtoffer' de hele 'zaak' maar beter als 'childhood crush' framet. Verdwijnt het litteken dan niet makkelijker? In Nederland werd Het Debuut (1977) over een volkomen vergelijkbare romance doodgewoon een megahit! Ik bedoel maar. Tegenwoordig gaat de samenleving liever op pedojacht, elk aangepraat trauma is er ten slotte eentje. Una roept zo genoeg intrigerende vragen op, zonder zelf ook maar het begin van een antwoord te weten. Mendelson en Rooney Mara praten vooral eindeloos. En ze komen geen stap verder. Het soms stompzinnige scenario besluit dan maar met gezochte spanning. 'We can be stuck up here forever.'