Grave

'Pas de protein?' Deze oude man kan zich de tijd herinneren dat 'we' vegetariërs belachelijk maakten. ('Waarom eet je dan wél vis?') Inmiddels moet de vleeseter zich verdedigen. Grave kiest met een vette (!) knipoog voor de foute kant. Nou ja... Een meisje gaat uit studeren. Jong, naïef en maagdelijk, zoals het hoort in een horrorfilm. Paps en mams brengen haar naar de 'fac'. Het ouderlijke gezag wordt er daar al snel uitgemept, nota bene door haar rebelse zuster. Zo grijpt alles Freudiaans ineen. Het universiteitsleven is grimmiger, eenzamer en vooral anoniemer dan thuis. In die lege gangen begint de lust te koken. Trek in iets vleselijks. Zeker als je de opleiding tot veearts volgt, waar de studenten zich continu tussen bloed en lijken begeven. Een ontgroening wordt een doorbloeding! Er liggen dus genoeg Cronenbergiaanse toestanden voor het opscheppen. Niet teveel verklaringen bieden, gewoon beeld na beeld de kijker raken met intense goorheid. De mens is een beest. Ik raad etomofoben en acarofoben ten strengste af te kijken. Er wordt wat afgekotst en gekrabt. Een cortisonen-injectie verergert de boel alleen maar. De hoofdrolspeler heeft vooraf duidelijk de instructie gekregen om naar Adjani in Possession te kijken. Ook de invloed van Refn en Abel Ferrara is overduidelijk. Radicaal dégolas. Van shock naar shock. 'Beauty is Pain.'