'We have just about everything. What would you like?' Het all-American
dwarsverband tussen geweld en kapitalisme levert Andrea Arnold hier een
goudmijn op. Een roadtrip op het dunne koord tussen liefde en waanzin.
Het eenzame Texaanse meisje Star (what's in a name) ziet op een dag een
Bangbros-busje voorbij scheuren. Trap muziek beukt – dit is dé subwoofer
film van het jaar – en dan maar lol maken in de supermarkt. 'Yep! Yep!'
De 'flashmob' blijkt helemaal geen porno te filmen, maar magazines te
verkopen. Rondreizende salesmen kennen we nog van Maysles bros, en
eigenlijk zijn de tijden nauwelijks veranderd. Star laat de armeboel de
boel, en trekt mee. Ze krijgt les van niemand minder dan Shia Leboeuf.
Dit uitgangspunt levert anderhalf uur aan fraaie ontmoetingen op. Als
Spring Breakers met echte emoties. Of Wendy and Lucy zonder hond. (Al
verschijnt die later toch nog). E-40 en Rae Sremmurd injecteren de
adrenaline. Op verstilde momenten verlaten de verkopers van het rechte
pad, richting Bushland, waar ze een ander soort folkmuziek treffen. Een
trucker zingt zachtjes The Boss. Eén van de vele staaltjes improvisatie.
De 100 minuten regel geldt echter wel. Dáárna begint op te vallen dat
Star 'underwritten' blijft. Leert het zorgertje nu eindelijk voor
zichzelf zorgen? In elk geval leert ze loslaten. 'I feel like I'm
fucking America!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten