Brimstone

'The way is broad that leads to destruction.' En eindeloos ook. Koolhoven's Brimstone hamert tweeënhalf uur op de enkele noot van vrouwenhaat. Kan een feministische western eigenlijk vol geweld tégen vrouwen zitten? Ik denk het niet, en misschien was ik de enige die deze 'lezing' nog een tijdje volhield. 'For my daughter's sake, for every daughter's sake' De écht memorabele scenes maken van 'charmante' SM-apparatuur gebruik. Vergeet de girl power dus. Brimstone lijkt vooral op The Hateful Eight. Een tandje geïnspireerder, dat wel. In het eerste hoofdstuk bewonderde ik de Boven Is Het Stil-luchtshots. Een priester arriveert als Wreker. Simpel en effectief – net een graphic novel. Al snel trapt Koolhoven de overdrive in, en verruilt dorpse refo kinnesinne voor groots katholiek Lijden. Spil in het verhaal is Guy Pearce, om wie het prima gniffelen valt. Hij heeft voor zijn rol van priester een bizar Nederlands accent aangeleerd (kreeg ie er een Kalf voor?). Op acteertalent valt de man verder nergens te betrappen, al boeit dat in de giallo-passages niet. Juist niet. Zijn accent voegt slechts een vies kwakkie aan de Europudding toe. Koolhovens geweldsymfonie kent zo zeker schrille hoogtepunten, maar uiteindelijk zijn alle parameters te degelijk, en vooral te bekend. As the film progesses images blur. 'I will beat your mother out of you.'