A Boy and His Dog

'I have sniffed and I have cast, and I have a negative reading.' Harry Nilsson had hier een liedje bij kunnen zingen, maar uiteindelijk doet Tim McIntire het gewoon zelf, nadat hij de hele SF-film lang als hond heeft gecommuniceerd! De titelhelden struinen door een Mad Max avant la lettre-landschap. Veel woestijn, en uitzinnig verklede schurken. Ik voelde vooral Californian Love voor de bizarre botsing van volwassen elementen en kindervormen. Net als bij Wim Gijsen staat de S in deze SF niet voor science of speculative, maar 'gewoon' voor seks. 'Wat is voortplanting toch lelijk', mokt de hond. Over de politiek incorrecte vrouwonvriendelijkheid zit hij minder in. Bitches be bitches, zeker na de zeventiger Zond(e)vloed. Spijtig genoeg lijkt het net of de zo belangrijke hondenstem heel ergens anders is opgenomen, zo on-geïntegreerd binnen het geluidsspoor klinkt het beest. (Ik moest aan The Streets denken.) Het leukst is de film, net als Gijsen, wanneer er on-filosofisch voor popcorn-time wordt gekozen. Susanne Benton zorgde vast voor vele natte dromen, en ook nog voor een echte nachtmerrie. Zij is het, die de typsy turvy twist inzet, een down under descent into madness. Het zorgt voor even voor enige Get Out-allure. Alles wringt en kraakt, en blijft nipt overeind. Precies Gijsen. Leuk, doch slechts drie sterren in genialiteit. 'We need a new man.'