Suspiria

'No no it's ok, let's face this.' Duurden die giallo's niet altijd ultrakort? Halverwege erachter komen dat het budget op is, dat lijkt me nou de mindset bij uitstek. In deze remake gaat dat anders, vele malen grootser, krankzinnig ambitieus zelfs. Gelukkig wordt er voor de lol wel wat gedubt – of fantaseerde ik dat? – in elk geval gooit men een zwik talen in de europudding, wordt er lekker bruusk ge-edit, en loopt er bovendien een zij-lijntje met nazi-ellende. 'Laufende setzung'. Het gaat echter om die balletschool, waar wordt gestorven en geleden. Onwaarschijnlijk fysiek, totdat er van de meisjes niets meer dan een hoopje mens overblijft. Ja, halverwege begint de warrige waanzin te werken, en wordt Takeshi Miike gekanaliseerd. Met gestrekt been door de grenzen van Black Swan (in wezen ook al een remake). Een knoop wordt een enkel moment een ferme tepel, de oude vrouwen-angst laait op. De 'coven' keert zich tegen hun verlepte, leeggelopen zelf, dat wat ze ooit waren. 'A Markos Company special'. Soms kon ik de meisjes niet uit elkaar houden (maar ja hun lot is toch hetzelfde...) Een dubbele dansscène vormt de culminatie, op de huid gehuld in striemen bloed. 'It is happening' En hoe. Thom Yorke zingt als een oud wijf, bloedrood leven stijgt op. Huiveringwekkender dan Hereditary, origineler ook, en dat als remake. 'We need to get you in the air.'