skip to main |
skip to sidebar
'Please don't let this be real.' Gilliam heeft het dan toch voor elkaar gekregen zijn vervloekte Cervantes-adaptie af te maken. Iedere cinefiel kent het drama uit Lost in La Mancha, de docu die vastlegde hoe de vorige poging ontspoorde. Dat past natuurlijk wel bij het meta-spel, en Gilliam besluit dan ook met een geinige zelf-referentie. 'This is the one month that they said it never rains.' Hij had er goed aan gedaan dat meta-niveau nog wat verder op te krikken. Hoofdrolspeler Adam Driver vindt in het begin een al gemaakte film. Zijn eigen werk, over hetzelfde onderwerp. Ik denk: dit is Gilliams kans om in voor-beeldige spiegelingen van verhaallagen, oud en nieuw (en docu!) te vermengen. Er komt bar weinig van terecht. Zelfs Driver lijkt uit vorm, of heeft simpelweg geen komisch talent. Het zijn de stereotypen die hier over elkaar heen buitelen. In Spanje luiden constant de klokken, gaan de moslims (de Moren van nu) gewoon hun gang, om te zwijgen over rijke Russen. Leuk wordt het slechts op de momenten dat Gilliam zijn eigen machinaties inzet, een imaginarium waar fantasie feit wordt. Ook die Wizard of Oz-scene gaat echter snel in de hens. Jammer, want de liefde voor het boek blijft zelfs in mislukking overduidelijk, maar dat wisten we al uit de docu. Cervantes' meesterwerk slaat hier slechts bruggen naar foute pleisterplaatsen. 'Every man for himself.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten