Wildlife

'Did he say why he fired you?' Paul Dano debuteert als regisseur. Daarvan ook maar iets verwachten, neigt naar de voetbalmentaliteit: een goede speler móet een goede trainer zijn. (Een adagium dat in filmland gelukkig zelden in ere wordt gehouden.) Zoals zoveel regisserende acteurs schaamt Dano zich niet voor het tentoonstellen van zijn voorbeelden. In de eerste plaats Todd Haynes – alles ademt de tragische geslachtsgemeenschap der suburbia. Beter beviel me het camerawerk, met zorgvuldige shots die knipogen naar het oeuvre van John Huston. De mens gekleineerd in een grootse omgeving. De staat Montana schitterde recent ook al in Certain Women. Wildlife voert op die doodse plek een stel betuttelende en kibbelende ouders op. Hun mankind vormt het moeizame hart van de film. Een paradoxale puber, met een wijs voorhoofd en een domme blik. Vader Jake Gyllenhaal worstelt met het old boys network (hoe toepasselijk!) én met zijn springerige echtgenote Carey Mulligan. Zij is het die de film laat leven. Haynes had zich vast bedacht, en haar de hele film gegeven. Deze 'chute beauty' verdient onze sympathie en irriteert tegelijk. Alle geserreerde, bestudeerdheid van de boekadaptatie valt met haar weg. Valsheid, niet langer in geschrifte, maar in de brandende zin van het beeld. 'They call them the standing death.'