The Endless

'I think I see what you're doing.' Je mag dit liefdevolle nerd-project met recht loopy noemen. Regisseurs Benson & Moorhead zijn helaas geen broers, maar ze spelen ze wel, in een cultfilm over cults – een caleidoscopisch Boards of Canada-mysterie. De twee ontsnappelingen keren terug naar de sekte ('commune') waar ze opgroeiden. 'They were our family'. Van mij had de reis ernaartoe nog veel langer mogen duren, maar het scenario heeft andere verrassingen in petto. Het script smijt toch al een fragmentatiebom van genre-tropes in het gezicht van de kijker, een roadmovie erbij was er teveel aan geweest. Ter plekke gearriveerd in het Myst-land lijkt de tijd te hebben stilgestaan. De misfits en gekken vermaken zich nochtans prima. Een Bjorn van de Doelen look-a-like brouwt het bier, een ander doet kaarttrucjes, en (bijna) allemaal lachen ze als mormonen. 'Do you hear music?' De theologische discussies deden me aan een ironische opmerking van Simon Vinkenoog denken. Waarom al dat gezoek en moeilijk doen? Houdt het toch gewoon bij Christus. Maar dan neemt de film een bruuske afslag. Plots een nieuw plot, beyond reason(s). Alles gaaat hier op gevoel, soms op het amateuristische af, maar dat is ook wel zo charmant, als een kapotte sample. Two men on a boat dobberend door de oneindigheid. Twin Peaks zonder budget. 'Don't be weird dude, come on in.'