Resolution

'Don't play that.' Het bleek zowaar een goed idee om deze budgetloze voorganger van The Endless pas als tweede (en dus als prequel) te kijken. The Endless heeft weliswaar de helderheid, het betere acteerwerk, en de spectaculaire actie, oftewel, in bourdieuske termen, al het kapitaal dat kapitaal aantrekt. Resolution daarentegen bestaat gewoon fijn uit gebabbel – gemopper van 'Jay en Silent Bob'. Een enkel lynchiaans segment uit The Endless wordt hier de hele film. De crackhead wordt door zijn beste vriend ('Mike Danube and shit') vastgebonden. In de bouwval waar deze cold turkey plaatsvindt, beginnen vervolgens vreemde objecten te verschijnen. Mediadragers, meta-levensdragers, eigenlijk. Ze laten zien wat er is gebeurd en gaat gebeuren. Soms vond ik deze freaky verdubbeling zelfs nog wat al te subtiel 'geshowd'. Van slapen komt het voor de vrienden niet (en nooit) meer. The loop wants you in the loop. Een intrigerend zijpaadje vormen de indiaanse verhuurders van het krot. De aanwezigheid van de reservaat-schaduwstaat maakt het allemaal extra ongemakkelijk, en slim bizar. Het land dat niet bestaat, van het volk dat werd uitgeroeid. Opnieuw, meer suggestie dan werkelijkheid, maar toch een slimme touch. Ik hoop dat de makers nog een paar vervolgen maken. (Ga ik ook al verdubbelen.) Een universum in elk genre. 'I study man, but I prefer not to be with him.'