Morning Patrol

'Blijf weg van cinema's.' Een lekker aftandse VCR-rip doet hier al zwabberend het halve werk. Het brengt de kijker in hogere, heilige synth-sferen, onuitwisbare Nostalghia. Een vrouw verzorgt de Tarkovsky voice-overpeinzing. 'Those images can never be dissolved.' Ze dwaalt door een boze droom, die het leven blijkt. 'Onze wereld is nu een graf.' De postapocalyps in het Griekse hinterland lijkt soms op Malle's meesterwerk Black Moon. Misschien komt het door het kinderlijke element. Een speelgoedautootje rijdt door een verlaten huis (zoals de vrouw zelf later door de verlaten stad zal rijden). De piano blijft deze distorsie-distopie echter onbespeeld. Morning Patrol is nog vele malen radicaler dan Malle's SF zonder enige Fx. In dit minimalisme rest van een film als Blade Runner slechts regen. En een zeer linguïstische film waar de eerste driekwartier niet eens 'on screen' wordt gesproken!Filmhuis-hermetica kun je altijd aan de Grieken overlaten. Voor de meta-punten knipperen oude tv's. Hollywood-helden beginnen de vrouw te spiegelen. Of zij hen? 'And I, in some wonderful way, lost myself.' Op een warme vollemaansavond bleek de concentratiegraad hier vereist, een tandje te hoog te liggen. Toch blijft ie door het hoofd spoken. Film kijken... Is gevaarlijk. Zo merkt ook de vrouw. De Bergsontijd verstrijkt dan nog sneller, omhuld in film. Vandaar het fantasie-Hollywood einde. 'Is dat niet hoe het begint?'