Capturing the Friedmans

Verbluffende, fantastische documentaire. Akelige aanrader. Het verhaal van de Friedmans vertelt door talking heads én zelf geschoten beelden. En het gaat om die laatste, want dan zit je dus te kijken naar een geforceerd vrolijk gezin dat de laatste avond van pa thuis viert, voordat de man de gevangenis in gaat. En herhaal dit met beelden van een rechtszaak als ook de zoon de bak in gaat draaien. De drie zoons tappen Monty Python-grappen. Het heeft iets moois, iets krachtigs en tegelijkertijd is het hartstikke eng. Wat is het geval? De Friedmans lijken een normaal gezin, maar dan betrapt de politie pa op een pedofilie-magazine, en ze vinden ook nog een lijst met honderd kindernamen, van de computercursus die de man geeft. Wat doen de flikken? Ze gaan eens gezellig al die kinderen interviewen en vertellen dat die kerel een pedofiel is, of er misschien iets is gebeurd? Als je maar aandringt vindt je vanzelf wat en de aanklachten stapelen zich op, ook tegen de zoon. De absurditeit hiervan wordt het best geïllustreerd door het feit dat een jongetje de man van 36 verkrachtingen in de voorjaarscursus beschuldigd, om zich vervolgens in te schrijven voor de najaarscursus. Ondertussen komen er toch steeds mee nare details over de vader naar boven, zijn zoons staan fanatiek achter hem, maar de moeder... Misschien wel het meest interessante "personage". Zij laat haar man vallen, maar verlaat 'm niet, dus ze loopt daar rond, negativiteit uit te stralen, vindt dat man en zoon schuld moeten bekennen, en als de man de bajes is, begint ze eigenlijk met plezier een nieuw leven, alsof de hele affaire eigenlijk een kans is geweest!. En dit zijn nog lang niet alle boeiende facetten aan de docu, er is een De Niro-achtige foute advocaat en een zoon die zich voor de film niet laat interviewen en die ook in de gebruikte oude familie opnamen erbuiten is gelaten. Kan me niet voorstellen dat ie zich toen al verstopte. What happened?