Autumn

Oftewel Sonbahar, Turkse tip van mede-Subjectivist Martijn Busink. Met Georgische trekjes geloof ik, maar kan die talen toch niet uit elkaar houden. Een man wordt vrijgelaten uit de gevangenis om te sterven. Zijn longen zijn eraan. Thuis is een Iraans aandoend prachtig hinterland waar mensen in bossen wonen en zich met minibusjes naar de dichtstbijzijnde stad laten vervoeren. De man zoekt zijn oude moedertje in een mooi houten huis op, maar hij vertelt niet dat hij ziek is. Ze maakt zich natuurlijk wel zorgen, maar is een zeer eenvoudig mens dat gewoon tevreden is dat hij er is. Wat volgt is anderhalf uur dwalen van de man, die vrienden opzoekt, wat Russische (of waren dat dan Georgische) hoertjes, maar echt contact weet de man maar moeilijk te leggen. Het is meer een sereen soort wachten op het onvermijdelijke, af en toe doorsneden met gruizige beelden van anarchistische acties uit zijn verleden. Goed vergelijkbaar met het Iraanse It's Winter, al was die nog wat emotioneler en beter.