A Matter of Life and Death

Uiterst merkwaardige film van het beroemde duo Powell & Pressburger. Ergens tussen After Life (die Japanse film) en die engelen-film van Wim Wenders in. Het einde gaat zelfs richting absurde new age á la Knowing. Het begin is prachtig. We zien het universum, langzaam inzoomend op een piloot in een neerstortend vliegtuig tijdens WW2. Hij heeft kennelijk nog genoeg tijd om met een Amerikaans meisje op een legerbasis te babbelen, die niks meer voor hem kan betekenen, maar hij wordt wel verliefd. Hij springt uit het vliegtuig en belandt in een woeste vlakte. Hij denkt dat dit de hemel is, zeker als hij een naakt jongetje dat op een fluit speelt tegenkomt! Maar dan blijkt hij precies op die legerbasis van dat meisje te zijn belandt. Dat zou dan eigenlijk nog steeds een hemel parallelle realiteit kunnen zijn, dacht ik. Maar in de echte zwart-wit hemel maken ze zich ondertussen ongerust. Iemand is door de mazen van het net geglipt! Een Franse engel wordt teruggestuurd, maar onze legerheld wil niet meer, nu hij dat meisje inmiddels heeft ontmoet. Dat wordt een rechtszaak, maar voor het zover is belandt de piloot in handen van een dokter, die keihard op zijn motor rondscheurt (Lawrence of Arabia!) en die gefascineerd is door deze hemel- 'hallucinaties'. Feit en fictie lopen door elkaar, als een Wizard of Oz-achtige trip, de rechter in de hemel lijkt op de dokter die 'm uiteindelijk opereert. (Of ís het 'm nou?) Die rechtszaak is overigens filosofisch gezien erg teleurstellend, want vooral een USA vs UK strijd. Niks metafysische Platoonse overpeinzingen of zoiets.