The Man Who Knew Too Much

Bij elke Hitchcock die ik tegenwoordig nog zie denk ik: ach, is die man nou zo goed? Maar ja, die echte klassiekers heb ik al zo lang niet meer gezien. (Rear Window, Shadow of A Doubt, Strangers on a Train) The Man Who Knew Too Much vind ik heel lang erg irritant. Een groot gedeelte speelt zich af in Marokko, hoor Doris Day vol dédain 'he's talking to that Arab' zeggen. Zit nog wel wat relevantie in voor deze tijd met een hoofddoekje (eigenlijk meer sjaal) dat door het zoontjelief van Doris Day en James Stewart per ongeluk wordt verwijderd, waarna een man begint te schreeuwen. De mysterieuze Daniel Gelin zegt: 'muslim religion allows for very few incidents.' De film wordt beter als het plot zich na wat moordverwikkelingen naar Londen verplaatst, al moeten we daar ook nog even door wat olijke taxidermie-grappen. Zo nadert de film zijn eind, waar dan toch nog even de hand van de meester is te bespeuren in een concertuitvoering. De bolle nerd Bernard Herman dirigeert. Doris Day weet dat er een aanslag gaat plaatsvinden, maar als ze iets doet wordt haar inmiddels ontvoerde zoontje vermoord. De spanning neemt toe en ik denk, ze gaat zingend de minister-president redden! Ze heeft namelijk eerder al Que Sera gezongen, beetje patsen vond ik. Dat leek mij nou een leuke oplossing. Spoiler! Maar nee, ze schreeuwt, waarna mijn oplossing alsnóg wordt ingezet in een soort tweede (misschien wel overbodig) einde, alhoewel, daar zingt ze nog een keer Que Sera en zorgt ze toch nog voor kippenvel!