Sans Soleil

Fictieve documentaire van Chris Marker, een Amerikaans klinkend pseudoniem van een of andere Fransoos. Hij verzamelde een hele lading found footage uit alle windstreken, filmde in Tokyo en mengde dat door elkaar, begeleid door permanente voice-over, die doet alsof een man (de filmer) brieven schrijft aan een vriendin. Superpretentieus allemaal, van de schoonheid en de troost, zeg maar. Theorieën over Hitchcock's Vertigo, revoluties en wat al niet meer. Ging allemaal grotendeels langs me heen, maar de beelden uit het Tokyo van begin jaren '80 zijn, zoals altijd uit die contreien, erg mooi. Het begin van het computertijdperk, dromende passagiers in een metro en heel, heel veel rituelen.