Don't Look Now

De engste film aller tijden volgens ons moeder, die het er al over had toen ik nog klein was. Kwam er pas onlangs achter dat die "rode jasje-dwerg-film" van Roeg was. Nou, qua spanning vond ik 'm wat tegenvallen, Roeg zou zich ook geen raad weten met een conventionele thriller, waarvoor op zich wel het materiaal aanwezig is. De twee mysterieuze zussen die de trigger van de angsten van het echtpaar lijken te zijn, vond ik zelfs een beetje een cliché. Zou het niet mooi zijn geweest als die paranoia van de overal opduikende overleden dochter helemaal uit het echtpaar zelf was gekomen? Het begin is wél fantastisch, met de druppel op de foto. Tarkovskyaans! En dan is daar nog die beroemde seksscène (een van de betere in de hele film) waarvan het gerucht ging dat ie echt was, maar de echte genialiteit ervan zit 'm vooral in hoe Roeg dat weer op zijn Roegs doorsnijdt met beelden van kleren die weer aangaan. Het naïef kinderlijke pianomuziekje dat daar klinkt is ook zeer fraai. Op dat moment lijkt de dood van het overleden kind verwerkt, maar eigenlijk is het pas het begin, uiteindelijk resulterend in een einde recht uit de Efteling.